Hiperinflacja ante portas?

W zeszłym miesiącu znany amerykański inwestor giełdowy Victor Sperandeo opublikował ciekawy tekst w Barrron's. Streszczę pokrótce jego tezy, bo na polskim podwórku rzadko można podobne rzeczy przeczytać.  Sperandeo podkreśla na wstępie oczywistą oczywistość, że hiperinflacja jest zawsze efektem działań rządów i banków centralnych, które w momencie gdy nie są w stanie finansować długu uciekają się do drukowania pieniądza. Od 1920 roku było 29 przypadków hiperinflacji na świecie (definiowanej jako inflacja powyżej 50% w ciągu miesiaca), a ostatnio w Zimbabwe w 2007. 

Następnie autor koncentruje się na sytuacji w USA i zauważa, że historycznie rząd tracił zaufanie inwestorów wtedy gdy przez dłuższy czas ponad 40% wydatków budżetowych było finansowane przez zadłużenie. Ten poziom zadłużenia został już przekroczony w USA w 2009 i 2010 roku. Pytanie brzmi, jak długo ta sytuacja może trwać? Biuro Budżetowe Kongresu prognozuje, że w latach 2012-2014 poziom zadłużania spadnie dzięki wzrostowi gospodarczemu, który ma wynieść 4,4% PKB. Jednak Sperandeo zauważa, że taki wzrost jest bardzo mało realny, bo ostatnio wystąpił w latach 1997-2000, kiedy gospodarka była bardzo silna. Jeśli wzrost PKB będzie niższy to istnieje niebezpieczeństwo, że rząd będzie finansował aż 50% wydatków poprzez dalsze zadłużenie. W takim wypadku cierpliwość inwestorów może się skończyć zaskakująco szybko. A gdyby inwestorzy  kiedyś stracili zaufanie do obligacji amerykańskich, to zapewniam, że nie wybraliby obligacji polskich.

Wszystko to wiąże się z rynkiem metali szlachetnych i pytaniem jak należy interpretować znaczący wzrost ceny złota w ostatnich latach (od 250 do 1350$ za uncję). Do jakiego stopnia jest on przejawem braku zaufania inwestorów do rządów i drukowanych przez nie papierowych walut i jak trwały okaże się ten brak zaufania? Przy okazji wzrotu cen metali szlachetnych pojawiły się takie ciekawe zjawiska jak publicznie dostępne bankomaty w których można kupić złoto (niżej zdjęcia takiego bankomatu z lotniska we Włoszech) Do niedawna traktowałem je jako ciekawostkę, zjawisko marketingowe i raczej tymczasowe. Dlatego zdziwiłem się dziś bardzo przeczytawszy w Gazecie Wyborczej, że wśród dziesięciu największych polskich sklepów internetowych znalazł się sklep sprzedający złoto i srebro. Żyjemy w ciekawych i dynamicznych czasach, więc na wszelki wypadek warto przypomnieć sobie gdzie trzymamy łańcuszki z komunii;)